ﻋﻠﯿﺮﺿﺎ آدﻣﺒﮑﺎن، ﻧﻘﺎش ﻧﯿﺰ درﺑﺎره اﯾﻦ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ: «ﺧﺎﻧﻢ اﺑﻮﺗﺮاﺑﯽ ﺳﺎﻟﯿﺎن ﺳﺎل اﺳﺖ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ؛ از دورهاي ﮐﻪ آﺑﺮﻧﮓ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ دورهﻫﺎي ﻣﯿﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻓﯿﮕﻮراﺗﯿﻮ ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﺑﻮدﻧﺪ و اﻻن ﻫﻢ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻣﻨﻈﺮهﻫﺎﯾﺸﺎن را ﻧﻤﺎﯾﺶ دادهاﻧﺪ. ﺑﺎ اﯾﺸﺎن آﺷﻨﺎ ﺑﻮدهام و در ﻣﺮاودات ﮐﺎري ﻧﻘﺪ و ﺑﺮرﺳﯽ داﺷﺘﻪاﯾﻢ. در اﯾﻦ دوره درﺳﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﻀﺎﻫﺎ ﻣﻨﻈﺮه و ﻟﻨﺪﺳﮑﯿﭙﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ و اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺧﯿﻠﯽﻫﺎﯾﺸﺎن ﻫﻢ در ﻣﺤﯿﻂ ﮐﺎر ﺷﺪهاﻧﺪ؛ وﻟﯽ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺷﻤﻪاي از آن ﮐﺎرﻫﺎي ﻓﯿﮕﻮراﺗﯿﻮ ﻗﺒﻠﯽﺷﺎن را دارﻧﺪ. ﻓﻘﻂ روﯾﮑﺮدﺷﺎن ﺑﻪ رﻓﺘﺎر ﻧﻘﺎﺷﺎﻧﻪ -ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻗﺒﻠﯽ -ﻣﺘﻔﺎوت ﺷﺪه اﺳﺖ. در ﻓﻀﺎي ﻓﯿﮕﻮراﺗﯿﻮ، آن ﮐﯿﻔﯿﺖ اﮐﺴﭙﺮﺳﯿﻮ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﻮد و ﺟﻨﺲ رﻧﮓﻫﺎ و رﻓﺘﺎر و اﺗﻤﺴﻔﺮي ﮐﻪ اﯾﺠﺎد ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮد.»
آدﻣﺒﮑﺎن در ﺗﺤﻠﯿﻞ روﯾﮑﺮد ﻫﻨﺮي اﺑﻮﺗﺮاﺑﯽ در ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺟﺪﯾﺪ او ﻣﯽاﻓﺰاﯾﺪ: «از ﯾﮏ ﻟﺤﺎظ اﯾﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ از ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻗﺒﻠﯽﺷﺎن ﺟﻠﻮﺗﺮ اﺳﺖ؛ رﻧﮓﻫﺎ ﺳﺮ ﺟﺎي ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﺎ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﺻﺮﻓﺎً آن ﻫﯿﺠﺎنﻫﺎي رﻧﮕﯽ ﮐﻪ در آﺛﺎر ﻓﯿﮕﻮراﺗﯿﻮﺷﺎن وﺟﻮد داﺷﺖ در اﯾﻦ ﺛﺒﺎت رﺳﯿﺪه اﺳﺖ. و رﻧﮓﻫﺎ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺛﺒﺎت و ﺣﺘﯽ ﮐﻨﺶ ﻧﻘﺎﺷﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ وﺟﻮد ﻧﺪارد.»
اﯾﻦ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﻧﻘﺎش درﺑﺎره اﯾﻦ ﮐﻪ آﯾﺎ اﺑﻮﺗﺮاﺑﯽ در ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺟﺪﯾﺪش ﻧﮕﺎه ﻋﺮﻓﯽ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﺮه دارد ﯾﺎ ﺧﯿﺮ، ﺑﯿﺎن ﻣﯽﮐﻨﺪ: «ﻣﺴﻠﻤﺎً ﺷﻤﺎ ﭼﻪ در ﻃﺒﯿﻌﺖ ﮐﺎر ﮐﻨﯿﺪ، ﭼﻪ در ﺧﺎرج از آن ﺑﺮ اﺳﺎس ﻓﻀﺎي ذﻫﻨﯽ ﯾﺎ از ﻣﺪﯾﻮم ﻋﮑﺎﺳﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﯿﺪ، رﻓﺘﺎر و ﻧﮕﺎﻫﺘﺎن ﻓﻀﺎي ذﻫﻨﯽ ﺧﻮدﺗﺎن را اﻧﺘﻘﺎل ﻣﯽدﻫﺪ و اﯾﻦ، ﻃﺒﯿﻌﯽ اﺳﺖ. وﻗﺘﯽ ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﯿﺪ ﻧﮕﺎه ﻋﺮﻓﯽ، ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ اﯾﻦ ﻧﮕﺎه ﻋﺮﻓﯽ ﺑﺮ اﺳﺎس ﭼﻪ ﻧﻮع زﯾﺒﺎﯾﯽ ﺷﻨﺎﺳﯽ اي اﺳﺖ؟ ﻣﺴﻠﻤﺎً ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ و ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﻪ روي ﺑﻮم اﻧﺘﻘﺎل ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ، واﺳﻄﻪ اﺳﺖ؛ وﻟﯽ در ﻧﮕﺎه ﻋﺮﻓﯽ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻋﻤﻮم آدمﻫﺎ ﻃﺒﯿﻌﺖ را ﺟﻮر دﯾﮕﺮي ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻧﻘﺎش ﺣﺮﻓﻪاي ﻧﺒﯿﻨﺪ و اﯾﻦ، ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻧﻘﻄﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﺘﻔﺎوت اش ﺑﺎﺷﺪ؛ ﺑﻪ رﻏﻢ آن ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﯾﮏ ﺟﺎﻫﺎﯾﯽ اﺷﺘﺮاكﻫﺎﯾﯽ ﻧﯿﺰ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﯾﮏ ﭼﺸﻢ اﻧﺪاز و ﮔﻨﺪﻣﺰار، ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ در ﻧﮕﺎه ﻋﺮﻓﯽ دﯾﺪه ﺷﻮد؛ اﻣﺎ ﺗﻔﺎوت آﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽآﯾﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﺿﺮﺑﻪﻫﺎي ﻗﻠﻢ و اﻧﺘﺨﺎب رﻧﮓﻫﺎي ﻓﺎم ﮔﻮﻧﻪ از ﺳﻮي ﻧﻘﺎش ﺣﺮﻓﻪاي ﻫﺴﺘﯿﻢ. اﯾﻨﺠﺎ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺎ رﻧﮕﯽ در ﺗﺎﺑﻠﻮي اﯾﻦ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﺣﺮﻓﻪاي ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﻮﯾﻢ ﮐﻪ در ﻃﺒﯿﻌﺖ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. اﯾﻦ ﺗﻔﺎوت ﻧﮕﺎه، ﻃﺒﯿﻌﺖ را از ﻧﮕﺎه ﻫﺮ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪي ﻣﺘﻔﺎوت ﻣﯽﮐﻨﺪ، و وﺟﻪ ﺟﺬاب ﻣﺎﺟﺮا ﻧﯿﺰ ﻫﻤﯿﻦ اﺳﺖ. ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ اﺑﻮﺗﺮاﺑﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮم اﯾﻦ وﯾﮋﮔﯽ را دارد و اﯾﻦ، ﺑﺨﺶ ﻣﻮﻓﻖ ﮐﺎر اوﺳﺖ.»
علیرضا آدﻣﺒﮑﺎن
